To trzeba zobaczyć, żeby uwierzyć, że przy tak małej obsadzie aktorskiej i minimalistycznych rekwizytach, można stworzyć spektakl trzymający widza od początku do końca w stanie skoncentrowanej uwagi i wzruszenia... Z pewnością, wyrazistość akcji, która dzieje się w skrajnie różnych miejscach i okolicznościach, podkreśla gra świateł i efekty specjalne, po mistrzowsku skorelowane z grą aktorską. To nie film, gdzie dziesiątki statystów i ogrom technicznych możliwości decyduje o wiarygodności przedstawionej historii. Tutaj troje ludzi, ograniczonych powierzchnią sceny, gra historię, w której widz bez problemu 'widzi' warszawskie getto, podróż zatłoczonym wagonem zwierzęcym do obozu, całą w nim gehennę walki o przetrwanie, aż po moment wyzwolenia obozu i powojenne losy Ludy. I to jest, moim zdaniem, wartość nie do przecenienia... Chwała więc i podziw dla Reżysera i Realizatorów spektaklu Specjalne podziękowania kieruję do Pani Irena Gaj za zaproszenie i osobistą troskę